Χρόνια πίσω

Όλοι ψάχνουν για σεξ, εγώ ψάχνω αγάπες. Θα προτιμούσα να ψάχνω και εγώ για σεξ, αλλα δεν μπορώ. Με έχω αφήσει πίσω σε όλα αυτά και η σκέψη μόνο αυτών που θάπρεπε να έχω τώρα με αγχώνει. Να μπορώ να κατακτήσω την ζωή μέσω τις στιγμής και όχι της επένδυσης στο μέλλον. Να μπορέσω να μιλήσω με ένα στόμα δικό μου, χωρίς χιλιάδες λέξεις άλλων να μπουκώνουν τα λόγια μου.

Ποση ατυχία να αντιλαμβάνεσε οτι έχεις ελλείψεις, να αντιλαμβάνεσε που ακριβώς τις έχεις αυτες τις ελλείψεις, αλλα να μην μπορείς να κάνεις τιποτα για αυτές. Αν έχεις αφήσει πίσω στόχους και εμπειρίες απραγματοποίητες, τιποτα δεν μπορεί να σε σπρώξει σταθερά μπροστά. Αλλα εσύ εκείνες τις στιγμές που έπρεπε να καλύψεις αυτά τα κενά δεν το αντιλαμβανόσουνα, οποτε ελπίδα έτσι και αλλιώς δεν υπήρχε.

Η ικανότητα να μπορείς να πείς σε λίγα και καλά λόγια κάτι, και αυτή μου διαφεύγει. Για να δούμε τι άλλο μου λείπει: η ικανότητα να χαρώ μια έξοδο, η τόλμη να μιλήσω σε μια κοπέλα για την ομορφιά που βρίσκω σε αυτήν, το μυαλό για να σκεφτώ κάτι ενδιαφέρον ακόμα (και ιδικά) πάνω στα θέματα που ασχολούμε τόσο καιρό. Απο τα πιό σημαντικά, η ικανότητα να ξεφύγω απο τα τετριμένα που προσπαθώ αιώνες να αντιγράψω. Αυτό και αν είναι παράπονο: αντιλαμβάνομε οτι αντιγράφω για να καλύψω τα κένα που έχω, αντιλαμβάνομε οτι με την αντιγραφή δεν θα αποκομίσω τίποτα, ουτε θα έχει αξία αυτό που φτιάχνω, αλλα για τον θεό δεν μπορώ να βγάλω κάτι μοναδικό δικό μου απο μέσα μου. Πόσο εκνευρίζομε με την ιδέα οτι υπάρχουν αχάριστοι τυχεροί που αυτά όλα είναι δεύτερη φύση για αυτούς, καταλάθος και απο την αρχή. Χωρίς κατάκτηση, ξεκίνησαν απο το δικό μου τέλος και η ζωή είναι δική τους. Εγω και όσοι καταραμένοι πρέπει να υπάρχουμε για να τους δίνουμε καύσιμο.
Η κατάθλιψή μου είναι μεγαλύτερη απο όλα, και εκπέμπει κακία. Η όποια δημιουργική μου λύτρωση θέλει να τριφτεί με αλλαζονεία στα μούτρα όλων, φίλων και εχθρών. Αγάπη υπάρχει μόνο για επυτευχθεί ο στόχος αυτός. Η ημέρα που θα γυρίσω και με κύρος θα πώ "χαίρομαι που κλαίς για να περάσεις επιτέλους απο όλες τις δικές μου αμφιβολίες, αμφιβολίες για τις αμφιβολίες. Χαίρομε που είμαι επιτέλους το ασύντρυπτο σου μακρυνό μέλλον, χαίρομε που εγω τα κατάφερα". Και τιποτα αλλο δεν έχει σημασία πέρα απο αυτό. Ουτε ουσία υπάρχει ούτε νόημα στην ζωή για τίποτα άλλο. Όλα όσα αναπνέω είναι για χάρη αυτής της στιγμής. Δεν με αγγίζει το γεγονός ούτε βέβεα οτι είναι ανέφικτο, ούτε το πόσες αποδεδιγμένες θεωρίες καταπατάω για να ξεστομίσω τέτοιες ασυγχώριτες βλακείες.
Το καθημερινό παράπονο, η στασιμότητα και η με το ζόρι προσπάθεια που μέρα με την μέρα πρέπει να υποστώ δεν μπορούν παρα να γεννάνε αυτό το μίσος προς όλα. "Θέλω και εγώ λίγη ζωή απο το σήμερα. Φτάνει η φιλοσοφία της εγκράτιας και της ουσίας."

Η τύχη μου όμως με έχει προσδιορίσει ακριβώς για αυτό. Δεν έχω το ψέμα (ψέμα που σφίζει απο ζωή, η ζωή που σφίζει απο ψέμα) για να παρατήσω αυτό που νιώθει σωστό, και προστοπαρών το πιο σωστό απο όλα είναι η ανάξια μου ύπαρξη, η περσινή μου χαμένη ευκαιρία, το φαντασμαγορικό επικό μέλλον μου. Και ο τοίχος που βαράω το κεφάλι μου είναι η αντιληψη, η πλήρη κατανοήση όλων αυτών. Είμαι βάτραχος που ξέρει οτι είναι βάτραχος αλλα θέλει να ζεί στον κόσμο τών παπαγάλων. Γαμιμένοι βατράχοι σας μισώ και σας φτύνω και κάθε μέρα θα σας υπονομέυω γιατι έχω τα ντοκουμέντα οτι ένας παπαγάλος καλύπτει 70 βατράχους, και οτι ο μόνος λόγος ύπαρξης των βατράχων είναι οι παπαγάλοι.